Γαϊδουράγκαθο

2024 Συγγραφέας: Gavin MacAdam | [email protected]. Τελευταία τροποποίηση: 2023-12-16 13:38

Γαϊδουράγκαθο είναι ένα από τα φυτά της οικογένειας που ονομάζονται Asteraceae ή Compositae, στα λατινικά το όνομα αυτού του φυτού θα ακούγεται ως εξής: Silybum marianum (L). Όσο για το όνομα της ίδιας της οικογένειας γαϊδουράγκαθου, τότε στα λατινικά θα έχει ως εξής: Asteraceae Dumort. (Compositae Giseke).

Περιγραφή γαϊδουράγκαθου

Το γαϊδουράγκαθο είναι γνωστό με πολλά δημοφιλή ονόματα: rostopsha, tartar, elecampane black, gump, maria thorns, white thistle, maino ostopestro και oostropester. Το γαϊδουράγκαθο είναι ένα ετήσιο ή διετές φραγκόσυκο φυτό, προικισμένο με άτρακτο σε σχήμα στελέχους και ίσιο ραβδωτό στέλεχος, το ύψος του οποίου είναι ενάμιση μέτρο. Ένας τέτοιος μίσχος είναι επίσης προικισμένος με κηλίδες ωριαίας εφηβείας. Τα φύλλα γαϊδουράγκαθου θα είναι κάπως λαμπερά, δερμάτινα, εναλλακτικά και είναι προικισμένα με λευκές κηλίδες. Τα κάτω φύλλα αυτού του φυτού θα είναι ευρεία λοβού και ελλειπτικά, ενώ τα άνω φύλλα είναι περιβλήματα με μίσχο, λογχοειδή, άμισχα και πτερωτά, και κατά μήκος της άκρης θα είναι οδοντωτά με κίτρινα αγκάθια. Τα άνθη αυτού του φυτού είναι σωληνοειδή, συλλέγονται σε μάλλον μεγάλα καλάθια με περιτύλιγμα από κεραμίδια, το οποίο αποτελείται από φραγκόσυκα και επίσης φραγκοπράσινα φύλλα. Ο καρπός του γαϊδουράγκαθου είναι ένα λαμπερό αχένιο, προικισμένο με τούφα και βαμμένο σε μαύρους και κίτρινους τόνους.

Η ανθοφορία αυτού του φυτού συμβαίνει κατά την περίοδο από τον Ιούλιο έως τα τέλη του φθινοπώρου, ενώ η ωρίμανση των φρούτων θα συνεχιστεί από τον Σεπτέμβριο έως τον Οκτώβριο. Υπό φυσικές συνθήκες, το γαϊδουράγκαθο βρίσκεται στην Κεντρική Ασία, τις νότιες περιοχές του ευρωπαϊκού τμήματος της Ρωσίας, την Ουκρανία, τη Λευκορωσία, τον Καύκασο και τη Δυτική Σιβηρία. Για ανάπτυξη, αυτό το φυτό προτιμά λαχανόκηπους, οπωρώνες, ερημιά και ζιζάνια.

Περιγραφή των φαρμακευτικών ιδιοτήτων του γαϊδουράγκαθου

Το γαϊδουράγκαθο είναι προικισμένο με πολύτιμες θεραπευτικές ιδιότητες, ενώ για ιατρικούς σκοπούς συνιστάται η χρήση των ριζών και των σπόρων αυτού του φυτού. Οι σπόροι αυτού του φυτού πρέπει να συλλέγονται κατά την περίοδο από τα τέλη Αυγούστου έως τις αρχές Σεπτεμβρίου, όταν στεγνώνει το περιτύλιγμα στη συντριπτική πλειοψηφία των πλαϊνών καλαθιών.

Η παρουσία ενός πίνακα πολύτιμων θεραπευτικών ιδιοτήτων συνιστάται να εξηγηθεί από την περιεκτικότητα σε ρητίνες, λιπαρό έλαιο, αιθέριο έλαιο, φλαβονοειδή, τυραμίνη, ισταμίνη, βιταμίνη Κ στους σπόρους αυτού του φυτού, και επιπλέον, τα ακόλουθα μικρο- και μακροστοιχεία: αλουμίνιο, μόλυβδος, κάλιο, μαγνήσιο, ψευδάργυρος, χρώμιο, στρόντιο, σελήνιο, ασβέστιο και βανάδιο.

Όσον αφορά την παραδοσιακή ιατρική, εδώ αυτό το φυτό είναι αρκετά διαδεδομένο. Η παραδοσιακή ιατρική συνιστά τη χρήση υδατικών βιταμινών και εκχυλισμάτων αλκοόλ από τους σπόρους και τους καρπούς αυτού του φυτού για διάφορες ασθένειες του ήπατος, της σπλήνας, της χοληδόχου κύστης, των αιμορροΐδων, της χρόνιας δυσκοιλιότητας, της χρόνιας βρογχίτιδας και των αρθρικών ρευματισμών.

Έχει αποδειχθεί ότι τα σκευάσματα που βασίζονται σε αυτό το φυτό έχουν την ικανότητα να ενισχύουν το σχηματισμό της χολής και να επιταχύνουν την απέκκριση του, να αυξήσουν τις προστατευτικές ιδιότητες του ήπατος σε σχέση με διάφορες δηλητηριάσεις και λοιμώξεις και επίσης θα προστατεύσουν προληπτικά άθικτα ηπατικά κύτταρα. Για το λόγο αυτό, το γαϊδουράγκαθο συνιστάται να χρησιμοποιείται για χολοκυστίτιδα, κίρρωση του ήπατος, χολαγγειίτιδα, οξεία και χρόνια ηπατίτιδα και επιπλέον, για διάφορες λειτουργικές διαταραχές του ήπατος μετά από δηλητηρίαση με χημικές ενώσεις, συμπεριλαμβανομένου του αλκοόλ. Τέτοιοι φαρμακευτικοί παράγοντες χρησιμοποιούνται επίσης για σακχαρώδη διαβήτη και διάφορες χρόνιες γαστρεντερικές παθήσεις.